नाटक : २ “छोराछोरी”

(एकपटक एउटा लोभी मान्छे थियो । एक दिन पल्लो गाउँको मान्छे लोभीको घरमा आयो । )

छिमेकी : हजुर नमस्कार

लोभी : नमस्कार – नमस्कार, के छ आरामै हुनुहुन्छ ?

छिमेकी :आरामै छु हजुर ।


लोभी : के कति कामले आउनु भा हो कुन्नि ? 

छिमेकी : हजुर ! पर्सि मेरो छोराको बिहे छ । अनि एउटा कुकर मागौँ कि भनेर । काम सकिएपछि फिर्ता गरिदिन्छु नि ।


लोभी : हुन त हुन्छ तर ब्याज चाहिन्छ नि मलाई त !

छिमेकी : भई हाल्छ नि हजुर ।

(लोभीकी स्वास्नीले दुई कप चिया ल्याइ । एउटा लोभीले लिएर खायो ।)
छिमेकी : भाउजु नमस्कार

लोभीकी स्वास्नी : नमस्कार, लिनुस चिया

छिमेकी : हैन, ठिकै छ हजुर  

लोभीकी स्वास्नी : हैन पिउनुस न

(छिमेकी हात अगाडी बढाउँछ चिया लिन । लोभीले हत्तपत्त लिएर जुठो हाल्दै ।)

लोभी : अँ .............. ठिकै छ नि त । के कर लाकी ...।

केहि दिन पछि :

(छिमेकी पहिलाको भाँडो सँग एउटा ग्लास र कचौरा पनि थप लिएर आयो ।)

लोभी : (भाँडा हेर्दै कचौरा र ग्लास हातमा निकालेर) हैन के हो यो ? यो त मेरो होईन ।

छिमेकी : यो हजुरको कुकरले पाएको छोरा छोरी हजुर । यो छोरा नि यो छोरी ।

लोभी : (मख्ख पर्दै) हैन होला ?

छिमेकी : हैन हजुर म किन ढाँट्थे र ? साँच्चै छोरा छोरी पाएको हो हजुर ।

(छिमेकीले आफुसँगै बसाएर चिया ल्याउन लाएर ख्वायो र पठायो ।)

फेरि केहि दिन पछि :

छिमेकी : नमस्ते

लोभी : (आयो मुर्ख) नमस्कार, नमस्कार । (सँगै बसाउँदै) के कति कामले आउनुभयो कुन्नि ?

छिमेकी : हजुर पर्सि मेरो छोराको बिहे थियो । यसो कुकर पाईन्छ कि भनेर ।

लोभी : ओहो ! भईहाल्छ नि हजुर   (दिएर पठायो ।)

अझ केहि दिन पछि :

(छिमेकी अध्याँरो अनुहार लगाएर, हात मोल्दै खाली हात आयो ।)

लोभी : के भयो खोई त कुकर ?

छिमेकी : के भन्नु हजुर । अस्ति तपाईकोबाट लगे देखि ज्वरो आको, हिजो त ठहरै म¥यो ।

लोभी : (जुरुक्क उठेर)  के नचाहिने कुरा गरेको, कुकर पनि मर्छ कहिँ ?

छिमेकी : अब कुकरले छोरा छोरी चैँ पाउने, बिरामी भएर चाहिँ मर्दैन त ।

लोभी : हँ

छिमेकी : नभए के त !
(कथा साभार मुना)