Monday, October 31, 2011

गजल ६०


खुशी रोप्ने मनको खेत, बाँझै पर्ने भो ।
 आकांक्षाका बिउ ब्याडमै, सुकी मर्ने भो ।।


समयमै रोप्नु पर्ने खुशी फल्ने बाली
ढिला हुँदा अर्को याम्लाई, फेरी सर्ने भो ।

आली बनाइ थुन्थान पारेको यो मन
खेत सम्म नी नपुगेरै, बाटैँ झर्ने भो ।

अर्म पर्म जसोतसो खोजेका यी साथ
ज्यालै दिन नै नपुग्ने भो, के पो गर्ने हो ।

खडेरीले खायो सारा खुशी फल्ने खेत
रित्तै मेरो मन यो बाँकी, के पो भर्ने हो ।

No comments:

Post a Comment

Thank You very much. Raj